OXI στην Ανέγερση Πυρηνικών Εργοστασίων στο Ακούγιου και στη Σινώπη (Τουρκία)

Πρόσφατα η Τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφαση ανέγερσης δυο πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή του Ακούγιου (Μυρσίνη) και στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, απόφαση εξαιρετικά επικίνδυνη για την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, λαμβανομένων υπόψη τόσο της σεισμικότητας της περιοχής όσο και των πλούσιων πολιτισμικών χαρακτηριστικών της. Άλλωστε τρανή απόδειξη της επικινδυνότητας της χρήσης πυρηνικής ενέργειας αποτελεί το πρόσφατο ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα, στην Ιαπωνία.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου αφουγκραζόμενο τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των κατοίκων της ευαίσθητης περιοχής, στην οποία έχει ιδρυθεί και λειτουργεί, έχει την πεποίθηση ότι η χρήση της πυρηνικής ενέργειας δεν έχει θέση στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης με ήπια περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά, για τις κοινωνίες του Αιγαίου. Για το λόγο αυτό αναλαμβάνει την πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών, ώστε να σταματήσει η ανέγερση των πυρηνικών εργοστασίων στο Ακούγιου και την Σινώπη, αποσκοπώντας στην ανάδειξη του κινδύνου μιας τέτοιας αναπτυξιακής επιλογής και στην ευαισθητοποίηση της ακαδημαϊκής κοινότητας και όλων των ενεργών πολιτών και φορέων στην Τουρκία, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

H Πρυτανική Αρχή Πανεπιστημίου Αιγαίου

Υπογράψτε το Ψήφισμα Διαμαρτυρίας
Αριθμός Υπογραφών μέχρι στιγμής = 17147




Πλήρες Κείμενο

ΟΧΙ στην Ανέγερση Πυρηνικών Εργοστασίων στο Ακούγιου και στη Σινώπη (Τουρκία)

Πρωτοβουλία για την συγκέντρωση υπογραφών

Το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα ήρθε να υπογραμμίσει με τον πλέον συνταρακτικό και άμεσο τρόπο τους μεγάλους κινδύνους της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και από τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ιαπωνία. Όπως ευφυώς επεσήμανε άλλωστε ο Τζόναθαν Σελ «Ο έλεγχος της πυρηνικής ενέργειας είναι η πλέον επικίνδυνη φαντασίωση» (Ελευθεροτυπία 2/4/11).

Στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχουν μέσες λύσεις, όπως δεν υπάρχουν και μέσες στάσεις, ή επιτήδειες ουδετερότητες. Η διαφωνία με όσους προτείνουν τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας είτε ως μια «καθαρή» μορφή ενέργειας είτε ως ένα αναγκαίο κακό για την ανάπτυξη, πρέπει να είναι κάθετη διότι στηρίζεται τόσο σε επιστημονικά δεδομένα, όσο και σε διαφορετικές αναπτυξιακές και κοινωνικο-περιβαλλοντικά ευσυνείδητες επιλογές. Υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, οι οποίες συνδυάζονται με τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και δεν χρησιμοποιούνται επαρκώς ή υποτιμώνται, στο βωμό συγκεκριμένων συμφερόντων.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως και στην παρούσα, οι συζητήσεις για το θέμα της πυρηνικής ενέργειας έχουν ως έναυσμα πυρηνικά ατυχήματα, περιπτώσεις δηλαδή έκτακτης ανάγκης που συνήθως περιλαμβάνουν έκλυση ραδιενέργειας. Παραβλέπουμε όμως την πιθανότητα μιας σειράς απρόβλεπτων περιστατικών και τεχνικών βλαβών (π.χ. τήξη πυρηνικών αντιδραστήρων, εκρήξεις, πυρκαγιές, διαρροές ψυκτικού υγρού) που είναι δυνατόν να προκύψουν κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής λειτουργίας ενός σταθμού ή ως αποτέλεσμα του πεπερασμένου χρόνου ζωής του.

Πρόσφατα η Τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε την ανέγερση δυο πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή του Ακούγιου (Μυρσίνη) και στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας. Πρόκειται για μία απόφαση εξαιρετικά επικίνδυνη για την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, αν λάβουμε υπόψη τόσο το σεισμογενές της περιοχής όσο και τα πλούσια πολιτισμικά χαρακτηριστικά της. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τους τελευταίους μήνες υπάρχουν έντονες αντιδράσεις τόσο από επιστημονικούς φορείς στην Τουρκία, όσο και από τοπικούς πληθυσμούς που ζητούν δημοψήφισμα για αυτό το θέμα.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου οφείλει να αφουγκράζεται τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των κατοίκων της ευαίσθητης περιοχής στην οποία έχει ιδρυθεί και λειτουργεί. Είναι άλλωστε ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο επανειλημμένα σε ζητήματα που αφορούν την τοπική ανάπτυξη, το περιβάλλον και τον πολιτισμό της περιοχής, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες ευρύτερης σημασίας για τον Αιγιακό χώρο, έναν χώρο με παγκόσμιας σημασίας πολιτισμικούς και περιβαλλοντικούς πόρους.

Σε αυτό το πλαίσιο και στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε στη χώρα μας, εκτιμούμε ότι θα πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, οι οποίες θα αναδείξουν τη σημασία μιας άλλης ανάπτυξης, χαμηλότερης επικινδυνότητας για τις κοινωνίες του Αιγαίου και με το δυνατόν περισσότερο ήπια, περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά. Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας δεν έχει θέση σε μια τέτοια προοπτική και οφείλουμε να το τονίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, τόσο στην Ελλάδα και την Τουρκία, όσο και σε όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, η πρωτοβουλία της Πρυτανικής Αρχής του Πανεπιστημίου Αιγαίου να συγκεντρωθούν υπογραφές, ώστε να σταματήσει η ανέγερση των πυρηνικών εργοστασίων στο Ακούγιου και την Σινώπη, αποσκοπεί στην ανάδειξη του κινδύνου μιας τέτοιας αναπτυξιακής επιλογής και στην ευαισθητοποίηση της ακαδημαϊκής κοινότητας και όλων των ενεργών πολιτών και φορέων στην Τουρκία, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

H Πρυτανική Αρχή Πανεπιστημίου Αιγαίου
Καθηγητής Πάρις Τσάρτας, Πρύτανης
Αναπληρωτής Καθηγητής Νικόλαος Σουλακέλλης, Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας
Καθηγήτρια Αγγελική Δημητρακοπούλου, Αντιπρύτανις Έρευνας και Στρατηγικού Σχεδιασμού
Καθηγητής Ιωάννης Κάλλας, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης

Έκκληση Για Το Θεατρικό Μουσείο

«Στα σκουπίδια του Υπουργείου Πολιτισμού

τριών αιώνων Θεατρική Ιστορία»

Παρά τις μακροχρόνιες και επανειλημμένες εκκλήσεις προς το Υπουργείο Πολιτισμού, το μοναδικό Θεατρικό Μουσείο της χώρας που γέννησε το Θέατρο, κλείνει. Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Δικτατορία, και εδραιώθηκε το 1976 την εποχή της μεταπολίτευσης, εκπνέει την εποχή του ΔΝΤ, την εποχή της απόλυτης εκποίησης όχι μόνο των οικονομικών αξιών, αλλά κυρίως της εθνικής και πολιτισμικής απαξίωσης. Ως υπόδουλοι διαχειριστές οι κρατικοί λειτουργοί εκποιούν την πολιτισμική μας ταυτότητα. Είναι μοιραίο η μοναδική θεατρική κιβωτός του τόπου να κλείνει την εποχή που κυβερνάει τη χώρα ο εγγονός του ιδρυτή του Εθνικού Θεάτρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και που υπουργός Πολιτισμού είναι ο εγγονός του ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη (Αντώνης Μπενάκης).

Το Θεατρικό Μουσείο δεν αποτελεί ένα μεγάλο φορέα που απαιτεί υψηλές επιδοτήσεις και μεγάλα κονδύλια. Με 3 αιώνων θεατρικό μουσειακό υλικό εκτεθειμένο στο υγρό και ακατάλληλο υπόγειο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας και χιλιάδες τόμους θεατρικών βιβλίων στοιβαγμένων σε μισθωμένο οίκημα στα Πατήσια, προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από την αναλγησία και την αδιαφορία της «πολιτισμικής» πολιτικής που στόχευε στην προβολή του πολιτισμού μας, υπό το πρίσμα μιας εμπορικής ιλουστρασιόν εκδοχής, ακριβών διεθνών διαγωνισμών και διοργανώσεων, τα υπέρογκα έξοδα των οποίων είχαν από καιρό οδηγήσει στην χρεοκοπία πολλούς σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς. Η νέα οικονομική κατάσταση απλώς ολοκλήρωσε την διαδρομή ενός τέλματος που χρόνια τώρα φαινόταν ως η κατάληξη μιας αλόγιστης και ανύπαρκτης εθνικής πολιτισμικής πολιτικής. Το Θεατρικό Μουσείο αποτελεί το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στην χώρα, αλλά και γενικότερα στην περιοχή των Βαλκανίων. Τροφοδοτεί ερευνητές από όλο τον κόσμο και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού ως διεθνής κόμβος θεατρικών πληροφοριών. Αποτελεί το μεγαλύτερο θεατρικό αρχείο, απολύτως απαραίτητο για την μελέτη, έρευνα και καλλιτεχνική παραγωγή των παραστατικών τεχνών γενικότερα. Το υπουργείο αδυνατεί να επιδοτήσει ένα φορέα που απασχολεί μόνον 14 υπαλλήλους (οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας) που προσπαθούν να διαχειριστούν 3 αιώνων θεατρικό υλικό το οποίο κινδυνεύει να πεταχτεί στα σκουπίδια. Αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή που διακυβεύεται η οικονομική εξαθλίωση, η εθνική μας αυθυπαρξία, η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η πολιτισμική μας εξαφάνιση μπορεί να φαντάζει ως το «μικρότερο» από τα μύρια δεινά. Όμως αυτό που πάντα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα μεγάλα οικονομικά λόμπυ που διαχειρίζονταν την τύχη μας, ήταν η μοναδική «βαριά» βιομηχανία που έχουμε: ο Πολιτισμός μας.

Διαμαρτυρόμαστε για την οικονομική και πολιτισμική εξαθλίωση που βιώνουμε και ζητούμε συμπαράσταση σε αυτό τον άνισο αγώνα.

Οι εργαζόμενοι του θεατρικού Μουσείου

Petition for the Hellenic Theatre Museum

“In the garbage of the Ministry of Culture

the theatrical history of 3 centuries”

Despite the constant and long – drawn – out appeals of its Committee to the Greek Minister of Culture and Tourism the unique and so valuable “HELLENIC THEATRE MUSEUM” is closing down, due to unbearable and intractable economical problems. The idea of creating a THEATRE MUSEUM in Athens started in 1938, with the purpose of including, not only personal exhibits, belongings, authentic costumes and photographs of great Greek protagonists and their performances, but also the most important archives of the Greek and foreign theatrical history of three long centuries (from the years before and after the Greek Revolution of 1821 until today), that is, Greek and foreign theatrical plays, programs, photos, posters, biographies, publications (critiques, interviews, reviews, articles concerning the Theatre on the whole) since 1896, radiotaped and unique videotaped performances of winter and summer theatrical periods since 1984.

The “Hellenic Theatre Museum” is cited in the basement of the Cultural Centre of the Municipality of Athens since 1977, a place totally sunless and dark, between mice, cockroaches and any other kind of dangerous insects, not only for the Personnel that is working there daily, but also for all the visitors and the valuable exhibits.

The total dullness, insensibility, unconcern of the Greek Ministry of Culture and Tourism, mainly now that the economic crisis has come to our door and leads the majority of people towards poverty, has led the 14 people of the Museum’s Personnel to be on strike, after 4 months that they are unpaid, although the subsidy from the Ministry (100% the last 40 years) is very low, thinking of the importance of the Museum throughout the Balkanian countries and the whole of Europe.

A theatrical ark that is of service and helps daily hundreds of pupils all over Greece, theatre Professors and students all over the world, reporters, journalists, theatre directors, actors and the whole of the theatre community, a so important source of theatrical history, education and culture, but also a wonderful visiting place for the tourists, is led towards degradation and decline. 

We are protesting for the economic and cultural corruption that we are all experiencing and we ask for your support and concern throughout our unequal and unfair battle to stay alive, active and effective._

The personnel of the “Hellenic Theatre Museum”

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Petition for the Hellenic Theatre Museum

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Petition for the Hellenic Theatre Museum: "“In the garbage of the Ministry of Culture the theatrical history of 3 centuries” Despite the constant and long – drawn – out appeals ..."